دوش دور از رویت ای جان

بعد از مدت ها به صورت کاملا اتقاقی امروز یکی از آهنگای آلبوم دستان شجریان رو گوش دادم که به حالم خیلی نزدیکه. این آهنگ واقعا بی نظیره. به قول پدرم، "وقتی این آهنگ رو میشنوم، میگم که این صدا ملکوتیه.."

آهنگ سازی پرویز مشکاتیان، صدای شجریان و شعر سعدی، چقدر زیبا به هم آمیخته شدند..

 

دوش دور از رویت ای جان، جانم از غم تاب داشت 

ابرِ چشمم بر رخ از سودای تو سیلاب داشت

 

نه از تفکر، عقلِ مسکین پایگاهِ صبر دید

نه از پریشانی، دلِ شوریده چشمِ خواب داشت

 

کوسِ غارت زد فراقت گرد شهرستان دل

شحنه ی عشقت سرای عقل در طَبطاب داشت

 

نقش نامت کرده دل محراب تسبیح وجود

تا سحر تسبیح گویان روی در محراب داشت

 

دیده ام می جست، گفتندم نبینی روی دوست

عاقبت معلوم کردم کاندر او سیماب داشت

 

روزگارِ عشقِ خوبان، شهد فائق می نمود

باز دانستم که شهدآلوده زهرِ ناب داشت

 

سعدی این ره مشکل افتادست در دریای عشق

اول آخر در صبوری اندکی پایاب داشت