همچنان آموزه هایی از تاریخ که به هیچ جایمان نمیگیریم..
و حرف های تکراری ای که دائما از "همه" پیوست می شود..
و در این سرای نا امیدی، شاید دیگر سوی نوری دلمان را روشن نکند..
تکلیف چیست..؟
ماندن و عر زدن..
رفتن و غر زدن..
شایدم پر زدن..
- ۰ نظر
- ۰۱ خرداد ۹۲ ، ۰۱:۳۱