دلم رمیده ی لولی وشی است شور انگیز

شعری در نیمه شبی بارانی،

دلم رمیده ی لولی وشی است شورانگیز / دورغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز

فدای پیرهنِ چاک ماه رویان باد / هزار جامه ی تقوی و خرقه ی پرهیز

 

میگه هزار خرقه ی تقوا و پرهیز فدای چاک پیراهن خوبرویان..

چه جوری این شعر ها به زبانش جاری شدن؟!

واج آرایی و مفهوم زیبایی داره این بیت: 

خیالِ خالِ تو با خود به خاک خواهم برد / که تا ز خالِ تو خاکم شود عبیر آمیز

فرشته عشق نداند چیست، ای ساقی / بخواه جام و گلابی به خاکِ آدم ریز

 

در این بیت تقدسِ می رو به رندی نشون داده:

پیاله بر کفنم بند تا سحرگهِ حشر / به می ز دل ببرم حول روز رستاخیز

 

تو این یکی، احساس می کنم، حافظ بدبخت و بیچاره نشسته و داره زاری می کنه:

فقیر و خسته به درگاهت آمدم، رحمی / که جز وِلای توام نیست هیچ دست آویز

 

این جا هم که الزامِ رضایت خودش رو از قضای الهی اعلام می کنه:

بیا که هاتفِ میخانه دوش با من گفت / که در مقامِ رضا باش و ز قضا مگریز

 

و در آخر هم به زیبایی اعلام میکنه که بین عاشق و معشوق هیچ پرده و مانعی نیست جز غبار تن:

میانِ عاشق و معشوق هیچ حایل نیست / تو خود حجابِ خودی حافظ ز میان برخیز

 

(حجاب چهره ی جان می شود غبار تنم / خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم)