چند روز پیش کتابی به دستم رسید که اسمش این بود:
"امکان -سی کار که به جای دانشگاه رفتن یا مسافر کشی می توان کرد-"
نوشته علی سخاوتی
دانلود کتاب
بعد از مدت ها نوشته ای خوندم که دیدش جالب بود و قابل تأمل. کتاب با مقدمه ای گیرا شروع میشه و موضوعات مختلفی رو مطرح می کنه و بعد از زیر سوال بردن وضعیت احمقانه ی کنکور و پشت کنکوریا، وضعیت دانشگاه رو نقد می کنه.
منم کاملا با حرفش موافقم.. وضعیت دانشگاه های امروز شده تربیت کردن یه سری استاد تو رشته ی "فلان". اونا هم وقتی که می خوان فارغ التحصیل بشن و کار داشته باشن، مجبور میشن یه دانشگاه تأسیس کنن مخصوص تدریس رشته فلان، که دوباره در رشته ی فلان، استاد تولید کنن..
همین! کار خیلی از رشته ها شده همین و هیچ کار مفید دیگه ای انجام نمی دن.
و در ادامه مواردی رو می نویسه که دانشگاه الزاما اونها را به دانشجوها آموزش نمیده. که البته به جز چند مورد خاص مثل نحوه برفراری ارتباط و شکست خوردن، با 8 مورد باقی مانده با نظر نویسنده موافقم. و در ادامه به بررسی 30 روش می پردازه که می توان به جای رفتن به دانشگاه انچام داد. در قسمت پایانی کتاب هم علم زدگی رو به عنوان یک بیماری مطرح می کنه و روش مقابله با آن را هم در ادامه میاره که من خیلی با این قسمت موافق نیستم و خوشم نیومد.
یکی از قسمت های کتاب را به عنوان نمونه می نویسم:
"تازه می فهمم که سوال (وقتی بزرگ شدی دوست داری چکاره بشی؟) احمقانه ترین سوالی است که از یک بچه می توان پرسید. و از آن احمقانه تر اینکه همه از جواب این سوال نتیجه می گیرند که آن بچه در رشته دانشگاهی باید تحصیل بکند که آن کاره شود!"
از بین راههایی که مطرح شده بود، من واقعا چند راه رو پسندیدم و به دنبال انجام دادنشون خواهم بود.
که به ترتیبشون در فهرست کتاب، این ها هستند:
پیدا کردن یک کار، خلق هنری(خوشنویسی و سه تار رو انتخاب کردم)، دستفروشی (تصورش من رو به وجد میاره!)، ایجاد یک وبلاگ (خوشحالم که یکی دارم!)، عکاسی (به تازگی از یکی از دوستام دوربینش رو قرض کردم!)، موسیقی
فکر می کنم فعلا کافی باشه.
با تشکر از نویسنده کتاب.
(ایشون ابتدای کتاب تقدیم زیبایی نوشته بود که من هم خوشم آمد: تقدیم به مادرم که برایم کتاب خرید. وتقدیم به سوزان که در 10 سالگی تصمیم گرفته است فوق تخصص کودکان بشود.)
